در سوگ مرواريد گرانبهائی که از دست داديم
شهناز قنبری.
با تاسف و ناباوری خبر درگذشت بانوی گرامي، مرواريد کميابمان ، مادر رفيق عزيزم داريوش کايد پور، رفيق کمونيست و مبارزم که به دست نيروهای ارتجاعی حاقظ رژيم سر مايه جمهوری اسلامی در سال 67 به هنگام قتل عام زندانيان سياسی اعدام شد ، را دريافت کردم . مادر مرواريد زنی بی نظير با خصو صيات عالی ووالای انسانی بود و در تمامی زندگی پر بار خود با مشکلات و سختی های فراوانی ، چه در دوران نظام ديکتاتوری سلطنتی و چه در دوران رژيم ارتجاعی جمهوری اسلامی دست بگر يبان بود. در هر 2 رژيم ، فرزندان کمونست و انقلابی او به دليل فعاليتهای سياسی و انقلابی دستگير ، شکنجه و به مدت زمان طولانی در زندان بودند ، که متاسفانه رفيق مبارز و مقاوم و عزيزم داريوش کايد پور در در سال 67 اعدام شدند. مادر کايد پور نمونه و مظهرانسانی آگاه با پرنسيبهای والای انسانی ، و مادری فداکار و از خود گذشته بودند. اندوه جا نکاهِ درگذشت ايشان بسيار عظيم است و انسان به سختی تاب تحمل در برابر آن راميتواند داشته باشد.. درگذشت اين مادر عزيز خاوران را به فرزندان ايشان ، فاميل و نزديکان و رفقای عزيزی که او را از نزديک ميشناختند ، از صميم قلب تسليت ميگويم . يادش برای هميشه در قلب و اذهان تمام کسانی که برای جامعه ای عاری از استثمار و بيعدالتی مبارزه ميکنند باقی است.
شهناز قنبری
يکشنبه 21 مارت 2010 مصادف با 1 فروردين 1389
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر